«Ο Βεν. Κετσέας γεννήθηκε στους Δολούς Αβίας, το 1892. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στο χωρίο Κάμπος Αβίας, ενώ γυμνάσιο πήγε στο ιστορικό 1ο Γυμν. Καλαμάτας που ήταν στο χώρο άνωθεν του Ι. Ναού της Υπαπαντής, το οποίο και τελείωσε το έτος 1910.
Το Φεβρουάριο του 1911 κατετάγη στο 11οΣΠ ως δεκανέας, όπου υπηρέτησε συνεχώς μέχρι της εισόδου του στη Σχολή Ευελπίδων.
Έλαβε μέρος υπό τη IV Μεραρχία Πεζικού και στους δύο βαλκανικούς πολέμους και παρά το γεγονός ότι ήτο νεαρός και άπειρος, διακρίθηκε ιδιαίτερα για τον ηρωισμό του και τη διοικητική του ικανότητα.
Απεφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων το έτος 1916 ως ανθυπολοχαγός Πεζικού, 54ος μεταξύ 311.
Έλαβε μέρος στους πολέμους του Μακεδονικού μετώπου 1916-18, όπου διακρίθηκε για την ευτολμία και πρωτοβουλία του. Ακολούθως πήρε μέρος στη Μικρασιατική εκστρατεία ως διοικητής Λόχου, όπου επίσης διακρίθηκε ιδιαίτερα για τον ηρωισμό και την αυτοθυσία του. Κατά τη κατάρρευση του μετώπου, ενώ ευρίσκετο σε σχολή της Σμύρνης, πήρε πρωτοβουλία και βοήθησε πολλές γυναίκες και παιδιά να επιβιβασθούν στα καταφθάνοντα Ελληνικά πλοία.
Παντρεύτηκε το 1924 την Καλαματιανή Ευτυχία Τζαϊλοπούλου, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Το 1927 εφοίτησε στη σχολή πολέμου και στη συνέχεια υπηρέτησε στα 8ο και 11ο Σύνταγμα Πεζικού, όπως επίσης και στα επιτελεία των IV και IX Μεραρχιών.
Στο.... 9ο Σύνταγμα
Το έτος 1937 παρέλαβε το 9ο Σύνταγμα της Καλαμάτας, το οποίο από της τοποθετήσεώς του, είχε επωνομασθεί ¨Το Πειθαρχικό Σύνταγμα¨. Διότι από πολλά Συντάγματα ακόμη και την Κρήτη, έστελναν σ’ αυτό δύστροπους, απείθαρχους, οπλίτες με αναρχικές ιδέες, τους οποίους ο Κετσέας με σεμινάρια επιμορφώσεως και σκληρή πειθαρχία που εφήρμοζε, τους αναμόρφωνε και τους ανταπέδιδε στο στρατό και τη κοινωνία χρησίμους και άξιους δια εργασία. Όλοι τον εκτιμούσαν για την ακεραιότητα του χαρακτήρα του και τη χριστιανική του πίστη, την προσήλωση του στους νόμους και στρατιωτικούς κανονισμούς, αλλά προπαντός για την ευθυκρισία του και τη μεγάλη στρατιωτική επαγγελματική του κατάρτιση.
Είναι ο άνθρωπος που απετέλει τη ψυχή του Συντάγματος επί πολλά χρόνια, έμελλε δε τελικά να το οδηγήσει στον πόλεμο του 40.
Στο μέτωπο
Το 9ο ΣΠ έφτασε στο μέτωπο, στην «πρώτη γραμμή και συνέχισε υπό την IV ΜΠ, τις επιθετικές επιχειρήσεις προς Αργυρόκαστρο - Μαλι Σπατ». Μένοντας στην εμπροσθοφυλακή, αντιμετώπισε απώλειες «που προήρχοντο όχι βέβαια από τα πυρά των Ιταλών, αλλά από τα κρυοπαγήματα που υπέστησαν οι άνδρες, που υπολογίζονται από 30% έως 70% της δυνάμεως των Μονάδων».
Το 9ο ΣΠ κράτησε γερά ακόμη και κατά την αποχώρηση από την Αλβανία τον Απρίλιο του 1941, «χωρίς να χάσει ούτε στιγμή τη συνοχή του και αγωνιστικότητά του. Επιβράδυνε την Ιταλική προέλαση και χάρις στην ηρωική προσπάθεια των Μονάδων του, δεν επέτρεψεν αιχμαλωσία Ελληνικών Μονάδων, από τους Ιταλούς.
Τον λάτρευαν
Παραθέτω μία συγκινητική αφήγηση πολεμιστού του Συντάγματος εκείνης της εποχής.
«Ήταν ψηλός και ξερακιανός. Το έλεγε ή περιδικούλα του. Σωστό παληκάρι . Κρέας δεν είχε επάνω του, μόνο κόκκαλα και νεύρα. Κόρακας δεν θα έβρισκε μεζέ από το κορμί του. Όταν έδινε παραγγέλματα καβάλα στο άλογό του , εσείετο ολόκληρο το στρατόπεδο. Δεν έτρωγε ο ίδιος αν δεν είχε φάει και ο τελευταίος στρατιώτης, από το ίδιο καζάνι και στην ίδια καραβάνα. Εμάς τα φανταράκια μας πρόσεχε σαν τα παιδιά του. Τον είχαμε σαν πατέρα μας. Τον Λατρεύαμε . Θα πέφταμε και στη φωτιά ακόμη, αν μας το ζητούσε ο Κετσέας. Θυμάμαι κατά την οπισθοχώριση μετά την συνθηκολόγηση, δεν μας άφηνε να διαλυθούμε. Επιστρέφουμε από το Τεπελένι στα Γιάνεννα, συντεταγμένοι με το οπλισμό μας. Στις στάσεις που κάναμε μαζευόμαστε γύρω του σαν τα κλωσσόπουλα στην κλώσσα μάνα. Και εκείνος για να διασκεδάσει την πίκρα μας, έβαζε το χέρι στον κόρφο του και το έβγαζε με την φούχτα του σφιγμένη και σηκώνοντας ψηλά το χέρι του φώναζε: “Μονά ή Ζυγά ρε;’’ Κατόπιν άνοιγε την φούχτα του και μετρούσε τις ψείρες που είχε πιάσει φωνάζοντας άλλοτε «μονά» άλλοτε «ζυγά». Και πάντοτε ο αριθμός ήταν διψήφιος».
Συντεταγμένη επιστροφή (μέσω της ΗΛΕΙΑΣ)
Αφού είχε παραδώσει τον οπλισμό του λόγω συνθηκολογήσεως στους Γερμανούς, το 9ο Σύνταγμα ήρθε συνταταγμένο στην Καλαμάτα στις 11 Μαΐου ‘41. «Παρά τη Γερμανική κατοχή, εγένετο παλλαϊκή υποδοχή, υποδοχή ηρώων. Στην Πλατεία της Καλαμάτας, ο ηρωικός συνταγματάρχης Κετσέας μετά ολιγόλογον ομιλία και απότιση φόρου τιμής στους νεκρούς, έδωσε το παράγγελμα .
¨ΤΟΥΣ ΖΥΓΟΥΣ ΛΥΣΑΤΕ¨, εκεί από όπου είχαν ξεκινήσει προ 216 ημερών».
Τον συνέλαβαν οι Ιταλοί
Κατά τη διάρκεια της κατοχής, οι συναντήσεις και οι συνεννοήσεις στο σπίτι του Κετσέα στην Καλαμάτα για έναρξη αντιστασιακής δράσης, έγιναν αντιληπτές από τους Ιταλούς και ο Κετσέας συνελήφθη τρεις φορές. «Στις 10 Ιουνίου ‘42 συνελήφθη οριστικά. Οδηγήθηκε στην Ιταλία σ’ ένα στρατόπεδο εχθρών του φασισμού, τους είχαν σε μεγάλο υποσιτισμό για να πεθάνουν.
Ειδοποιήθηκε η καθολική εκκλησία, η οποία και φρόντισε να μεταφερθούν σε στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου και τότε έπαυσε ο υποσιτισμός. Με τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας τους παρέλαβαν οι Γερμανοί και τους μετέφεραν σε Γερμανικά στρατόπεδα αιχμαλώτων, όπου παρέμειναν μέχρι τέλους του πολέμου. Επέστρεψε στη Καλαμάτα στις 10 Σεπτεμβρίου 1945. Δηλαδή τρία χρόνια και τρείς μήνες στις φυλακές».
Πικρίες που δοκίμασε αργότερα, και μάλιστα από ανθρώπους του στρατεύματος και συμμαθητές του, ο Βενετσάνος Κετσέας, ο οποίος απεστρατεύθη το 1949 για να αποβιώσει στο ΝΙΜΤΣ στις 3 Φεβρουαρίου 1955.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου