ΑΝΤΡΙΟΥ ΑΘΕΝΣ : ΕΝΑΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ

Oι σταθμοί του

1921

Γεννιέται στο Σικάγο από Έλληνες γονείς.
1942
Τελειώνει το Κολλέγιο και κατατάσσεται στον αμερικανικό στρατό. Παίρνει μέρος σε σημαντικές μάχες στην Ευρώπη και τη Βόρειο Αφρική, περνά αρκετό καιρό στο Βέλγιο μαζί με τα αμερικανικά στρατεύματα, όπου γνωρίζει τη γυναίκα του.
1950
Ιδρύει τη Χαλυβουργία Metron Steel Corporation στο Σικάγο, στην οποία παραμένει πρόεδρος για τα επόμενα 40 έτη.
1974
Μετά την εισβολή στην Κύπρο ιδρύει το United Hellenic American Congress.
1991
Συνιδρυτής του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου.
1995
Ιδρύει το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού, στο οποίο προεδρεύει για πολλά χρόνια.
1997
Ιδρύει τη μη κερδοσκοπική οργάνωση Hellenicare με ανθρωπιστική δράση υπέρ της Ομογένειας στα Βαλκάνια και σε τέως Σοβιετικές Δημοκρατίες.


• Τίποτα δεν είναι δεδομένο

Ο πατέρας του, Αριστείδης Αθανασούλιας από τον Κακόβατο της Ζαχάρως, πήγε στην Αμερική το 1904. Δαιμόνιος, μπήκε αμέσως στην αμερικανική νοοτροπία, αλλά δεν δίστασε να επιστρέψει στην Ελλάδα για να πολεμήσει κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, όπως πολλοί άλλοι ομογενείς. Τραυματίστηκε και γύρισε πίσω στο Σικάγο, όπου έκανε οικογένεια και παιδιά. «Ο πατέρας μου είχε μια επιχείρηση με συνεργεία διακόσμησης και αναλάμβανε μεγάλες δουλειές, όπως το Σικάγο Θίατερ. Μετά, όμως, το Κραχ του ’29, οι πελάτες του δεν είχαν λεφτά να τον πληρώσουν. Πήρε ένα καρότσι και πουλούσε φρούτα και λαχανικά στον δρόμο. Εγώ ήμουν παιδί και πήγαινα μαζί του. Αυτό με ατσάλωσε και με έκανε να μην παίρνω τίποτα ως δεδομένο. Η στάση αυτή με βοήθησε να σταδιοδρομήσω στις επιχειρήσεις, δίνοντάς μου προνοητικότητα και σθένος τις κρίσιμες στιγμές», θυμάται ο Αντριου Αθενς.

«Γαλουχήθηκα με τις αξίες αυτής της Αμερικής, αλλά διατήρησα την ελληνική συνείδηση. Ο πατέρας μου, ενώ ήταν μετανάστης, γύρισε πίσω και πολέμησε στο μέτωπο. Κάθε φορά που τον ρωτούσα γιατί το έκανε ενώ θα μπορούσε να παραμείνει στο Σικάγο, βροντοφώναζε: «Δεν μπορούσα να αφήσω έτσι τη χώρα μου σε μια δύσκολη στιγμή». Μου δίδαξε τον πατριωτισμό. Μετά το Περλ Χάρμπορ, πήγα αμέσως και κατατάχθηκα στον αμερικανικό στρατό. Ενιωσα ότι με αυτόν τον τρόπο θα βοηθούσα και τις δύο πατρίδες μου. Όλοι οι Ελληνοαμερικανοί είχαμε συγκλονιστεί από το ηθικό των Ελλήνων ηρώων που πολέμησαν για 240 μέρες εναντίον Ιταλών, Βούλγαρων και Γερμανών. Γινόταν να μην είσαι υπερήφανος για μια τέτοια καταγωγή;».


• Έγνοια για την Ελλάδα

Η ενηλικίωση του Αντριου Αθενς συνέπεσε με την περίοδο που οι Έλληνες της Αμερικής προσπάθησαν, μέσα από οργανώσεις όπως η AHEPA, να αφομοιωθούν στην κοινωνία. «Ήμουν μέλος μιας γενιάς Ελληνοαμερικανών που συνειδητοποίησε πολύ γρήγορα πως ο μόνος τρόπος να βοηθήσεις την Ελλάδα ήταν να σκέφτεσαι, να δρας ως Αμερικανός και όχι ως γιος μετανάστη που αισθάνεται μειονεκτικά. Κάθε φορά που το ελληνικό λόμπι επιτύγχανε κάτι στην Ουάσιγκτον ήταν διότι παίξαμε το παιχνίδι με αυτούς τους όρους, των δυναμικών επιτυχημένων μελών της αμερικανικής κοινωνίας που έχουν πειθώ και δύναμη, όχι εκείνων που πηγαίνουν με φόβο και συμπλέγματα. Μια φορά είχα μια συζήτηση με ένα γερουσιαστή για ένα θέμα ελληνικού ενδιαφέροντος. Κάθε τόσο μου έλεγε με ύφος: “Είσαι Έλληνας, γι’ αυτό τα λες αυτά”. Κι εγώ του απάντησα ότι ήμουν διακεκριμένος αξιωματικός του αμερικανικού στρατού για τρία χρόνια στο μέτωπο, ενώ εκείνος δεν πολέμησε. Έτσι του έκλεισα το στόμα και τελείωσε η ιστορία».