Ο Μαρίνος Μητραλέξης ήταν πιλότος της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. Κατά τη διάρκεια του Ελληνο-Ιταλικού Πολέμου το 1940, έγινε γνωστός στο Πανελλήνιο λόγω των ηρωικών κατορθωμάτων του σε εναέριες αποστολές κατά Ιταλικών αεροσκαφών.
Ο Μαρίνος Μητραλέξης γεννήθηκε το 1916 σε χωριό της Μεσσηνίας (Μηλιές) και σπούδασε στη Σχολή Ικάρων από την οποία απεφοίτησε το 1938. Με την έναρξη του Ελληνο-Ιταλικού Πολέμου το 1940, ανέλαβε αμέσως υπηρεσία σαν πιλότος καταδιωκτικού αεροσκάφους τύπου PZL-P24. Αποστολή του ήταν η αναγνώριση και αναχαίτιση Ιταλικών αεροσκαφών ανά την Ελληνική Επικράτεια. Μόνος του πραγματοποίησε ένα απίστευτο αεροπορικό κατόρθωμα το οποίο έγινε γρήγορα γνωστό σε όλη την Ευρώπη, ανεβάζοντας το ηθικό της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και όλων των Ελλήνων.
Στις 2 Νοεμβρίου 1940, ο Ανθυποσμηναγός Μαρίνος Μητραλέξης παίρνει εντολή να απογειωθεί μαζί με άλλα πέντε αεροσκάφη τύπου PZL-P24, διότι δεκαπέντε Ιταλικά τρικινητήρια βομβαρδιστικά τύπου Cant Z.1007 Alcione, μαζί με επτά καταδιωκτικά συνοδείας, πλησιάζουν να βομβαρδίσουν την Θεσσαλονίκη. Τα ελληνικά καταδιωκτικά εμπλέκονται γρήγορα με το Ιταλικό σμήνος σε αερομαχία πλησίον της Θεσσαλονίκης. Ο Μαρίνος Μητραλέξης έχει βάλει στο στόχαστρο ένα από τα βομβαρδιστικά, επάνω στο οποίο αδειάζει όλα του τα πυρομαχικά, χωρίς όμως να κατορθώσει να το καταρρίψει. Έχοντας στο νου του την παράλληλη άμυνά του, διότι εδέχετο πυρά από τα εχθρικά καταδιωκτικά, κάνει το αδιανόητο:
Πλησιάζει και εμβολίζει με τον έλικά του την ουρά του Ιταλικού βομβαρδιστικού, το οποίο μετά από αυτή την ενέργεια, καταρρίπτεται. Ο ηρωικός Έλληνας πιλότος βλέποντας τέσσερις Ιταλούς να εγκαταλείπουν το αεροσκάφος τους και να ανοίγουν τα αλεξίπτωτά τους, κάνει αναγκαστική προσγείωση στην περιοχή που πέφτουν, κατεβαίνει από το αεροσκάφος του και τους συλλαμβάνει όλους. Ακολούθως με αυτοκίνητο της Ελληνικής Χωροφυλακής τους οδηγεί και τους παραδίδει για ανάκριση στη Στρατιωτική Διοίκηση της Θεσσαλονίκης. Ο Μαρίνος Μητραλέξης για την πράξη του αυτή τιμάται με το Ελληνικό Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας. Μέχρι το τέλος του Πολέμου λαμβάνει ακόμα πολλές διακρίσεις και συνεχίζει να πετά μέχρι το 1948, όπου σκοτώνεται σε υπηρεσία. Ίσως άδοξα, ή καλύτερα άδικα, μια και το αεροσκάφος στο οποίο επέβαινε, πέφτει στο Αιγαίο λόγω μηχανικής βλάβης, ενώ πετούσε σε διατεταγμένη αναγνωριστική αποστολή.
Ο Μαρίνος Μητραλέξης γεννήθηκε το 1916 σε χωριό της Μεσσηνίας (Μηλιές) και σπούδασε στη Σχολή Ικάρων από την οποία απεφοίτησε το 1938. Με την έναρξη του Ελληνο-Ιταλικού Πολέμου το 1940, ανέλαβε αμέσως υπηρεσία σαν πιλότος καταδιωκτικού αεροσκάφους τύπου PZL-P24. Αποστολή του ήταν η αναγνώριση και αναχαίτιση Ιταλικών αεροσκαφών ανά την Ελληνική Επικράτεια. Μόνος του πραγματοποίησε ένα απίστευτο αεροπορικό κατόρθωμα το οποίο έγινε γρήγορα γνωστό σε όλη την Ευρώπη, ανεβάζοντας το ηθικό της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και όλων των Ελλήνων.
Στις 2 Νοεμβρίου 1940, ο Ανθυποσμηναγός Μαρίνος Μητραλέξης παίρνει εντολή να απογειωθεί μαζί με άλλα πέντε αεροσκάφη τύπου PZL-P24, διότι δεκαπέντε Ιταλικά τρικινητήρια βομβαρδιστικά τύπου Cant Z.1007 Alcione, μαζί με επτά καταδιωκτικά συνοδείας, πλησιάζουν να βομβαρδίσουν την Θεσσαλονίκη. Τα ελληνικά καταδιωκτικά εμπλέκονται γρήγορα με το Ιταλικό σμήνος σε αερομαχία πλησίον της Θεσσαλονίκης. Ο Μαρίνος Μητραλέξης έχει βάλει στο στόχαστρο ένα από τα βομβαρδιστικά, επάνω στο οποίο αδειάζει όλα του τα πυρομαχικά, χωρίς όμως να κατορθώσει να το καταρρίψει. Έχοντας στο νου του την παράλληλη άμυνά του, διότι εδέχετο πυρά από τα εχθρικά καταδιωκτικά, κάνει το αδιανόητο:
Πλησιάζει και εμβολίζει με τον έλικά του την ουρά του Ιταλικού βομβαρδιστικού, το οποίο μετά από αυτή την ενέργεια, καταρρίπτεται. Ο ηρωικός Έλληνας πιλότος βλέποντας τέσσερις Ιταλούς να εγκαταλείπουν το αεροσκάφος τους και να ανοίγουν τα αλεξίπτωτά τους, κάνει αναγκαστική προσγείωση στην περιοχή που πέφτουν, κατεβαίνει από το αεροσκάφος του και τους συλλαμβάνει όλους. Ακολούθως με αυτοκίνητο της Ελληνικής Χωροφυλακής τους οδηγεί και τους παραδίδει για ανάκριση στη Στρατιωτική Διοίκηση της Θεσσαλονίκης. Ο Μαρίνος Μητραλέξης για την πράξη του αυτή τιμάται με το Ελληνικό Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας. Μέχρι το τέλος του Πολέμου λαμβάνει ακόμα πολλές διακρίσεις και συνεχίζει να πετά μέχρι το 1948, όπου σκοτώνεται σε υπηρεσία. Ίσως άδοξα, ή καλύτερα άδικα, μια και το αεροσκάφος στο οποίο επέβαινε, πέφτει στο Αιγαίο λόγω μηχανικής βλάβης, ενώ πετούσε σε διατεταγμένη αναγνωριστική αποστολή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου