Η πληροφορία της 5ης Μαρτίου 2004 μας είχε ταράξει όλους. Ο Γιάννης Κυράστας νοσηλεύεται στην Ευρωκλινική, με την κατάσταση του να χαρακτηρίζεται κρίσιμη.
Το ιατρικό ανακοινωθέν έκανε λόγο για "οξεία μικροβιακή επιδιδυμίτιδα, η οποία είχε εξελιχθεί σε νεκρωτική γάγγραινα της περιοχής, για την οποία χρειάσθηκε να χειρουργηθεί επειγόντως" διάγνωση που μεταφράζεται σε σηψαιμία.
Στις 11 Μαρτίου ο Γιάννης Κυράστας περνάει ξανά την πόρτα του χειρουργείου, για νέα επέμβαση.
Για έντεκα μέρες η κατάσταση του βελτιώνεται συνεχώς και στις 22 Μαρτίου ανακτά τις αισθήσεις του.
Όλοι πλέον έχουν αρχίσει να ελπίζουν ότι η έκβαση του αγώνα που έδινε θα είναι ευχάριστη, ότι ο Γιάννης θα τα καταφέρει και θα βγει νικητής.
Δυστυχώς όμως, οι πιθανότητες ήταν όλες εναντίον του.
Μια βδομάδα μετά θα χάσει και πάλι τις αισθήσεις του, ενώ την 1η Απριλίου 2004 θα περάσει στην ιστορία, πηγαίνοντας να βρει τον φίλο και κουμπάρο του Γιάννη Παθιακάκη, και αφήνοντας πίσω του, εκτός από την πολυαγαπημένη του μητέρα, την γυναίκα του Ρούλα, και τις δύο του κόρες, Εβελίνα και Βέρα.
Ο Γιάννης Κυράστας όμως δεν άφησε μόνο ανθρώπους πίσω του.
Άφησε και μία ολόκληρη ιστορία,γραμμένη με "χρυσά γράμματα".
Ο Γιάννης Κυράστας γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 1952 και από πολύ μικρός άρχισε να "ξεδιπλώνει" το πλούσιο ποδοσφαιρικό του ταλέντο.
Ήταν 10 Δεκεμβρίου 1972 όταν ο αείμνηστος Λάκης Πετρόπουλος τον εμπιστεύτηκε για πρώτη φορά να φορεσει την φανέλα του Ολυμπιακού σε μία αναμέτρηση εναντίον της Καβάλας.
Ο Κυράστας, που μέχρι τότε αγωνιζότανε στα τμήματα υποδομής των "ερυθρόλευκων", εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο την ευκαιρία που του δόθηκε και γρήγορα καθιερώθηκε στην ομάδα του Πειραιά, αγωνιζόμενος στη θέση του δεξιού μπακ.
Ως παίκτης του Ολυμπιακού κατέκτησε 5 Πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα, έχοντας 223 συμμετοχές, 16 εκ των οποίων σε ευρωπαϊκές αναμετρήσεις.
"Η μεγάλη απόφαση"
Το 1981 ο Γιώργος Βαρδινογιάννης θέλει να επιτύχει άλλο ένα ισχυρό πλήγμα στο γόητρο του αιωνίου αντιπάλου, και ταυτόχρονα να ισχυροποιήσει την ομάδα του.
Την αρχή την είχε κάνει ένα χρόνο πριν, με την απόκτηση του Γιώργου Δελληκάρη. Τώρα ήταν η σειρά του Μάικ Γαλάκου και του Γιάννη Κυράστα να αλλάξουν στρατόπεδο και να ντυθούν στα πράσινα.
Έτσι, ξεκινάει άλλο ένα λαμπρό κεφάλαιο στην ποδοσφαιρική του ιστορία, αφού ως παίκτης του Παναθηναϊκού πανυγήρισε το κύπελλο το οποίο κατέκτησε την πρώτη του χρονιά στην Παιανία, όπως και τα 2 νταμπλ, του 1984 και του 1986.
Συνολικά φόρεσε την φανέλα με το "τριφύλλι" 145 φορές, εκ των οποίων οι 14 ήταν σε ευρωπαϊκές αναμετρήσεις.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στον Παναθηναϊκό άλλαξε και η θέση που αγωνιζότανε, αφού από το δεξί άκρο της άμυνας μετακινήθηκε στη θέση του κεντρικού αμυντικού, όπου με την τεχνική του δημιούργησε την λεγόμενη "σχολή Κυράστα".
Ο Γιάννης Κυράστας "κρέμασε" τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια τον Νοέμβριο του 1986 σε ένα παιχνίδι με αντίπαλο τον Άρη, αφού πρώτα είχε προλάβει να γευτεί την χαρά την κατάκτησης 7 Πρωταθλημάτων και 6 Κυπέλλων.
Μάλιστα τότε είχε κάνει μία δήλωση η οποία είχε σχολιαστεί πολύ. "Στο τέλος της καριέρας μου, μπορώ να πω ότι αισθάνομαι πιο πολύ Παναθηναϊκός από ότι Ολυμπιακός".
"Ωραίος ως Έλληνας"
Σημαντικό κομμάτι της καριέρας του Γιάννη Κυράστα αποτέλεσε η Εθνική ομάδα.
Ως ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών που έχει να παρουσιάσει η χώρα μας, ήταν λογικό να διαπρέψει με την φανέλα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος.
Ήταν μόλις 22 ετών όταν στο ημίχρονο της φιλικής αναμέτρησης με την Κύπρο, στις 15 Νοεμβρίου 1974, αγωνίστηκε για πρώτη φορά με το εθνόσημο, ως αλλάγη του Ιωσηφίδη, στο ημίχρονο.
Τελευταία του εμφάνιση με την εθνική ομάδα πραγματοποιήθηκε στις 19 Μαΐου 1985, για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 1986, με αντίπαλο την Πολωνία.
Ενδιάμεσα πρόλαβε να αγωνιστεί άλλες 44 φορές με την γαλανόλευκη, ενώ κορυφαία του στιγμή με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα αποτελεί -δίχως δεύτερη σκέψη- η συμμετοχή του στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, το 1980, στα γήπεδα της Ιταλίας. Μεγάλη καριέρα και ως προπονητής
Ο Γιάννης Κυράστας ως ένας γνήσιος άνθρωπος του ποδοσφαίρου δεν μπόρεσε να μείνει μακριά για πολύ καιρό από την μεγάλη του αγάπη, και σύντομα επέστρεψε στις...υπηρεσίες της, αυτή τη φορά από το πόστο του προπονητή.
Για πρώτη φορά σε πάγκο ομάδας κάθισε την περίδο 1987-88, αναλαμβάνοντας τον Εθνικό Ελληνορόσσων.
Την επόμενη σεζόν θα κρατήσει στα χέρια του τις τύχες της ΑΕ Μεσολογγίου, ενώ το 1990 αναλαμβάνει την Προοδευτική.
Επόμενος σταθμός του ο Εθνικού Πειραιώς, ενώ για τα επόμενα δύο χρόνια θα επιστρέψει στην Προοδευτική.
Το μεγάλο άλμα θα το πραγματοποιήσει το 1993, όταν και αναλαμβάνει τον Πανιώνιο, που τότε αγωνιζότανε στη Β'΄εθνική, ενώ την αμέσως επόμενη σεζόν κάθεται στον πάγκο του Παναργειακού.
Στην Α΄ Εθνική θα κοουτσάρει για πρώτη φορά το 1995, ως προπονητής του Εθνικού, ενώ θα ακολουθήσει ο Πανιώνιος (το 1997) και ο Πανηλειακός (το 1999), πριν έρθει η στιγμή της μεγάλης καταξίωσης και της πρόσληψης στον Παναθηναϊκό. Τους έκανε να πετάξουν "λευκή πετσέτα"
Τότε, το καλοκαίρι του 1999, κάποιοι μίλησαν για "λευκές πετσέτες" ακούγοντας το όνομα του Γιάννη Κυράστα για τον πάγκο του Παναθηναϊκού.
Η ιστορία έχει ήδη κρίνει εντός των αγωνιστικών χώρων ποιος είχε δίκαιο, χαρακτηριστική όμως θα μείνει η δήλωση του Κυράστα λίγο μετά την απώλεια του πρωταθλήματος:
"Συγχαρητήρια στον Ολυμπιακό. Σας το είχα πει εγώ, τι να συζητάμε τώρα";
Στη συνέχεια της καριέρας του ακολούθησε ο Ηρακλής, για να επιστρέψει στο πολυαγαπημένο του "τριφύλλι" τη σεζόν 2001-02.
Από τους πάγκους αποχώρησε στις 9 Δεκεμβρίου 2001 μετά από μία εντός έδρας ήττα από τον ΠΑΟΚ.
Ο Γιάννης Κυράστας έφυγε τόσο άδικα από κοντά μας την 1η Απριλίου 2004. Θα μπορούσε να ήταν ψέμα, έτσι δεν είναι;
Υγ. Λίγους μήνες αργότερα, όταν ο Παναθηναϊκός επέστρεφε στην κορυφή της Ελλάδας, οι φίλοι της ομάδας του "τριφυλλιού" δεν ξέχασαν τον πολυαγαπημένο τους Γιάννη.
Το σύνθημα "Αυτή η κούπα θα φτάσει στα άστρα, για τον Γιάννη τον Κυράστα", ήταν το μικρότερο ευχαριστώ που θα μπορούσε να ακουστεί για έναν τόσο σπουδαίο άνθρωπο.